Գառնու ամրոցը կառուցվել է համանուն գյուղում՝ լեռնային եռանկյուն հրվանդանի վրա, Ազատ գետի բարձունքում ։ Երկինքը այստեղ այնպիսի զուլալ գույներով է շողում, ասես այն տատիկի հոգատար ձեռքերն են փայլեցրել։ Ժամանակի շունչը դեպի անցյալ է բացում դարպասները, այն անցյալը, երբ Գառնու տաճարը հզոր ամրոց է եղել։ Այս մասին մեզ հայտնի է տարեգրական աղբյուրներից ։
Սկսած մ․թ․ա․ 3-րդ դարից մինչև մ․թ․ 4-րդ դարը Գառնու ամրոցը Երվանդունիների, Արշակունիների և Արտաշեսյանների դինաստիաների թագավորների համար նստավայր է ծառայել։ Այստեղ նաև կայազորն ու բանակի մի մասն էին տեղակայված։ Խորը կիրճը և ուղղաբերձ ժայռերը ամրոցին բնական անմատչելի պաշտպանություն էին ապահովում զավթիչներից և չարակամներից։ Հարթավայրի կողմից հայ քաջ մարտիկները բազալտե մեծ աղյուսներից հզոր բերդապատ էին կառուցել, ամրացված իրար արճիճածածկ երկաթակապերով։
Պալատական համալիրը բաղկացած էր մի քանի առանձին տեղակայված կառույցներից՝ տաճարը, հանդիսությունների և սյունազարդ դահլիճները, բնակելի համալիրը, բաղնիքը։ Դրանք տեղակայված էին լայնարձակ գլխավոր հրապարակի շուրջ՝ ամրոցի հարավային մասում՝ մուտքի դարպասներից որոշ հեռավորության վրա, որտեղ էլ յուրահատուկ անսամբլ էին կազմում։ Իսկ հյուսիսային հատվածում, ենթադրաբար, գտնվում էին սպասարկող անձնակազմի, թագավորական պահակախմբի և կայազորի բնակատեղերը։ Հրվանդանի գագաթին տեղակայված էր տաճարը, որն իր գլխավոր՝ հյուսիսային ճակատով ուղղված էր դեպի հրապարակ։
Մինչ օրս այս հզոր, մարդկային վիթխարի ուժը դրսևորող կառույցը թագավորական տոհմերի անցյալ վեհության և ուժի մասին է հիշեցնում։ Դեպի մուտք տանող հսկայական աստիճանները կարծես դանդաղեցնում են կյանքի ընթացքը, շարժման ռիթմը, ստիպում են բարձրանալ դանդաղ, որսալ ամեն շշուկ, քամու շարժումը։ Մղում են քայլել գեղանի և հանդիսավոր կեցվածքով, կարծես ոչ մի դար էլ չի անցել։
Տաճարը կառուցվել է մ․թ․ 1 դարի երկրորդ կեսին և ձոնված է հեթանոսական դիցաբանության արևի աստծուն՝ Միհրին։
301 թվականից հետո, երբ Հայաստանում Քրիստոնեությունը պետական կրոն հռչակվեց, տաճարը սկսեց օգտագործվել որպես թագավորների ամառանոց, և տարեգրության մեջ հայտնի դարձավ «զովության տուն» անվանվամբ։
«Զովության տան» սուրբ երկրաչափությունը տիեզերքի մարմնավորումն է։ Զրուցեք այս մասին ձեր զբոսավարի հետ ։ Խոստանում եմ, դուք չափազանց տպավորված կլինեք։
Ի՞նչ տեսնել
Գառնու տաճարը գտնվում է Երևանից 28 կմ հեռավորության վրա, Ազատ գետի հարթավայրում։ Դեպի Գառնի-Գեղարդ ճանապարվելիս, կանգ առեք Չարենցի կամարի մոտ։ Այցելեք Գառնու տաճարը, այնուհետև իջեք ներքև՝ Գառնու կիրճը, «Քարերի սիմֆոնիան» տեսնելու համար։ Դա բնության եզակի հուշարձան է, լեռների գրավչությունը և զարդարանքը։
Տեղանքի անվանումը շատ երաժշտական է, քանի որ կիրճի ժայռերը հսկայական բազալտե սյուներից են բաղկացած, որոնք կախված են գետնից 50 մ բարձրության վրա։Դրանց հատուկ վեցանիստ ձևը և ուղահայաց դիրքը երգեհոնի խողովակներ են հիշեցնում, այդ պատճառով էլ ամբողջ բնական հուշարձանը կոչվում է «Քարե երգեհոն», «Բազալտե երգեհոն», «Քարերի սիմֆոնիա»։ Դեպի «Քարերի սիմֆոնիա» կիրճ հնարավոր է նաև ձիարշավ կազմակերպել։&nbsp;
Հագեցած էքսկուրսիոն օրվա վերջում ճաշեք և ձեր հանգիստը վայելեք Գառնի գյուղի տներից մեկում։ Տաճարը տեղակայված է անմիջապես գյուղի հարևանությամբ։&nbsp;
Գյուղում շատ հյուրատներ և սննդի կետեր կան, որտեղ դուք կարող եք թե՛ ճաշել, և թե՛ մասնակցել վարպետաց դասերի։ Ամենատարածվածը լավաշ թխելու վարպետաց դասն է, որը անց են կացնում գրեթե յուրաքանչյուր տանը։ Եթե սննդի կետում ճաշելիս լինեք, լավաշ թխելու վարպետաց դասին կմասնակցեք անվճար և ձեզ կհյուրասիրեն հայկական տնական պանիր և կանաչի։
2011 թվականին «Գառնի» պատմա-մշակութային թանգարան-արգելոցը ստացավ հեղինակավոր Մելինա Մերկյուրիի անվան ՅՈՒՆԵՍԿՕ-Հունաստան մրցանակը։

Գառնի

Գառնու ամրոցը կառուցվել է համանուն գյուղում՝ լեռնային եռանկյուն հրվանդանի վրա, Ազատ գետի բարձունքում ։ Երկինքը այստեղ այնպիսի զուլալ գույներով է շողում, ասես այն տատիկի հոգատար ձեռքերն են փայլեցրել։ Ժամանակի շունչը դեպի անցյալ է բացում դարպասները, այն անցյալը, երբ Գառնու տաճարը հզոր ամրոց է եղել։ Այս մասին մեզ հայտնի է տարեգրական աղբյուրներից ։

Գառնի

Ինչու ենք մենք սիրում Գառնի

Տուր և տոմսեր

Bustourma-ն խորհուրդ է տալիս